 |
| |
| Levensecht, deze ervaring |
We werken, noodgedwongen door Covid-19, bijna helemaal digitaal. Nog een enkele inwoner ontmoeten we face-to-face. Wie had gedacht dat we zo snel konden omschakelen? Vandaag merkte een zeer betrokken collega op dat de vragen van de burgers er niet minder op worden. We zien veel vraagstukken in het kader van armoede en schulden. Ook veel jongeren komen in de problemen. Waar ze in voorgaande jaren met een baantje in de horeca een aardig inkomen konden realiseren, stellen we nu vast dat er geen banen zijn in de horeca. Als de kosten dan doorlopen, ontstaat er snel een gat van jewelste. Ook voor gemeenten een enorme uitdaging. Persoonlijk vind ik het erg wrang dat armoede en schulden in heel veel gevallen een intergenerationeel probleem is geworden. Kinderen die met armoede zijn opgegroeid hebben een veel grotere kans om zelf ook problematische schulden te krijgen. Ons project Kinderarmoede, in Medemblik en binnenkort ook in Beverwijk, moet een bijdrage leveren aan het voorkomen van deze intergenerationele schuldenproblematiek. Laten we met elkaar kinderen en jeugdigen die vaardigheden aanleren die hen helpen om niet in de schulden te komen. Geldnood leidt tot zoveel stress, en stress kan zo ontregelen. Er is een grote samenhang tussen schulden en relationeel geweld. Wat voor maatschappelijke schade levert dat op?
De collegae van Jongerenwerk Den Helder hebben niet zo lang geleden een voorstel ontwikkeld om jeugdigen met behulp van virtuele realiteit een andere kijk te geven op het dragen en eventueel gebruiken van wapens. Het is nu zo actueel. Ook minister Grapperhaus komt in actie, met een plan tegen wapenbezit onder jongeren. Wie denkt dat daarmee het dragen en gebruiken van wapens tot het verleden behoort, mag zijn hand opsteken. Wij zetten in op een film, een game waarin je zelf de hoofdrol speelt. Tijdens de game krijg je verschillende keren een dilemma voorgelegd, bijvoorbeeld: neem ik een wapen mee, ga ik er mee dreigen, ga ik het gebruiken? Tijdens de game kun je ook het perspectief wijzigen. Je kunt starten als dader en eindigen als slachtoffer. Ook kun je ervaren wat het is om een omstander te zijn.
Om mij te overtuigen van deze virtual reality-aanpak hebben de jongerenwerkers mij verleid om te oefenen. Ik kreeg zo’n bril op en liep ineens over een reuzegroot jacht aan een Zuid-Europese kust. Dan sta je ineens aan de rand van het dek en denk je: ik val in het water. Ik schreeuwde en greep naar de reling. Die was er alleen virtueel. Levensecht, deze ervaring. Ik moest daarna denken aan mijn zoon. Hoe vaak had ik hem niet geobserveerd als hij zat te gamen op zijn laptop. Zij zijn gewend aan dit heftige bombardement aan beelden. Ik was om: virtuele realiteit wordt het middel om jongeren in te laten zien dat het dragen van wapens een doodlopende weg is. We verwachten voor december een ontwikkelaar te koppelen aan de jongeren in Den Helder, om samen een game te ontwikkelen die moet leiden tot het gewenste leereffect: draag geen wapens.
Gaat het ons lukken om in het eerste kwartaal van 2021 een prototype neer te zetten? Ik hou u op de hoogte.
Rob C.P. Hartings
Bestuurder MEE & de Wering |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
